Είναι ο πιο συχνός τύπος υπνικής άπνοιας και χαρακτιρίζεται απο επαναλαμβανόμενα επεισόδια μερικής ή ολοκληρωτικής απόφραξης του ανώτερου αναπνευστικού κατα την διάρκεια του ύπνου παρα την προσπάθεια για αναπνοή, και είναι συνήθως σχετιζόμενη με την μείωση του οξυγόνου του αίματος.
Υπόπνοιες ονομάζονται τα επεισόδια μείωσης πάνω απο 30% για περισσότερο απο 10 δευτερόλεπτα
της αναπνοής με επακόλουθη μεγαλύτερη του 3% πτώση του οξυγόνου.
Άπνοιες είναι τα επεισόδια που πάνω απο 90% μείωσης της αναπνοής για περισσότερο απο 10 δευτερόλεπτα και σχετίζεται με >3% μείωση του οξυγόνου ή και αφύπνηση Σύμφωνα με το ICSD-3 η OSA διακρίνεται σε αποφρακτική άπνοια των ενηλίκων και σε αυτή των παίδων. Διαχωρίζεται απο την CSA- κεντρική υπνική άπνοια στην οποία δεν υπάρχει προσπάθεια του ατόμου για αναπνοή κατα την διάρκεια της άπνοιας. Όταν λοιπόν οι υπόπνοιες σχετίζονται με ημερήσια υπνηλία αλλά και άλλα συμπτώματα κατα την διάρκεια της ημέρας (κεφαλαλγία, δυσκολία στη συγκέντρωση, καταβολή, αύξηση της πίεσης, του βάρους.) και συνδιάζονται με ροχαλητό κατα το συμβάν, αναπνοή απο το στόμα και παράδοξη θωρακοκοιλιακή αναπνοή τότε χαρακτηρίζεται ως αποφρακτική υπνική άπνοια.
Συνήθως οι ίδιοι δεν καταλαβαίνουν το πρόβλημα αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι αναφέρουν την δυσκολία και την προσπάθεια στην αναπνοή, το ροχαλητό και το σταμάτημα της αναπνοής.
Τα ποιό συνηθισμένα συμπτώματα λοιπόν είναι το ροχαλιτό, με επερχόμενη περίοδο παύσης, πονοκέφαλοι, διαταραχές συμπεριφοράς όπως άγχος, κατάθλιψη, νευρικότητα, αυξημένοι παλμοί, αυξημένοι πίεση , μειωμένη λίμπιντο, αύξηση του βάρους, νυχτερινή ενούρηση, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, νυχτερινή εφίδρωση.
Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι η OSA είναι επικίνδυνη για την αύξηση της αρτηριακής πίεσης - υπέρταση, αρυθμίες, καρδιοπάθειες, παθήσεις του στομάχου, αλλά αι παθήσεις όπως το Αλτσχαίμερ.
Στα παιδιά απο την άλλη το βασικό σύμπτωμα είναι το παιδί με OSA γίνεται υπέρκινητικό. Συνήθως υπολείπονται
στην ανάπτυξη είναι πιο αδύνατα ή πιο κοντά. Τα παιδιά που είναι υπέρβαρα αντιμετωπίζουν συμπτώματα πιο κοντινά
με αυτά των ενηλίκων κυρίως υπνηλία, ατονία, κούραση.
Η αιτιολογία της αποφρακτικής άπνοιας είναι συνήθως η μεγάλη ηλικία, εγκεφαλικό τραύμα, μείωση του μιυκού τόνου- από ναρκωτικά, αλκοόλ, νευρολογικά προβλήματα, αύξηση του μαλακού ιστού στο ανώτερο αναπνευστικό (παχυσαρκία) και τέλος ανατομικά προβλήματα (υπερτροφία αμυγδαλών, αδενοειδών-κρεατάκια, στραβό διάφραγμα πολύποδες
στη μύτη, υπερτροφία της σταφυλής, της υπερώας, της βάσης της γλώσσας, της επιγλωτίδας) που έχουν σαν αποτέλεσμα στένεμα της αναπνευστικής οδού.
Οι επιπτώσεις της είναι απο υποξία, διαταραχή της συνέχειας του ύπνου, δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, αυξημένη όρεξη. Μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή, πνευμονική αγγειοσύσπαση, γενική δυσλειτουργία του μεταβολισμού, οξείδωση των πρωτεινών και λιπων, παχυσαρκία. Κλινικά οδηγεί σε πνευμονική υπέρταση, ατυχήματα , παχυσαρκία, διαβήτη, καρδιακά νοσήματα, υπέρταση. Στα παιδιά μπόρει να οδηγήσει επίσης σε (ADHD)- σύνδρομο ελλειματικής προσοχής και υπερκινητικότητας, ακόμα και κατάθλιψη, άγχος, νυχτερινή ενούρηση.
Η μέθοδος για την διάγνωση της είναι η "μελέτη ύπνου" είτε σε συνθήκες εργαστηρίου
(polysomnography ) είτε στο σπίτι ή απλήοξυμετρία.
Αρχικά απλές είναι οι πρώτες ενέργειες για τα άτομα με OSA-αποφυγη αλκοόλ, καπνίσματος, κατασταλτικών φαρμάκων. Η μείωση του σωματικού βάρους καθώς και μασελάκια που προωθούν την γνάθο κατά τον ύπνο είναι ευπρόσδεκτα.
Η CPAP είναι απαραίτητη σε κάποια απο τα περιστατικά.
Ο ύπνος σε πλάγια θέση αλλά και η για 30ο ανασήκωση του κορμού κατά τον ύπνο μπορεί να βοηθήσουν.
Χειρουργικά τα αποτελέσματα μπορεί να είναι θεαματικά και περιλαμβάνουν Διαφραγματοκογχοπλαστική, Αμυγδελεκτομή, με ή χωρις αδενοτομή, κογχοπηξία, μείωση της βάσης της της γλώσσας ή και της επιγλωτίδας,
καθώς και όλες οι φαρυγγουπερώιες πλαστικές. Η βαριατρική χειρουργική και οι γναθοχειρουργική μπορούν να βοηθήσουν σε επιλεκτικά περιστατικά.
